رسم است گرفتار خودت باشی وآگاه نباشی
یک عمر بدهکار خودت باشی و آگاه نباشی
نبضت بزند گاه بگاه از سر اصرار به ناچار
یعنی که تو سربار خودت باشی و آگاه نباشی
هر لحظه بلرزد به خودش سقف و ستون های امیدت
غرق در و دیوار خودت باشی و آگاه نباشی
آوار شود آه و ببندد در و دالان دلت را
آواره آوارِ خودت باشی و آگاه نباشی
بر شاخه نورسته ای از باغچه سبز سعادت
آویخته دارِ خودت باشی و آگاه نباشی
آگاهی از این فاجعه تلخ چه اندوه عظیمی است
بگذار ، گرفتارخودت باشی و آگاه نباشی
فهیم بخشی
رسم است گرفتار خودت باشی وآگاه نباشی
باشی ,خودت ,آگاه ,رسم ,وآگاه ,گرفتار ,خودت باشی ,و آگاه ,باشی و ,در و ,باشی وآگاه
درباره این سایت